مرحله 1: استراحت و اجتناب از فعالیت های تشدید کننده اولین گام برای مدیریت عصب فشرده شده در لگن، استراحت و اجتناب از فعالیت هایی است که ممکن است شرایط را تشدید کند. با کاهش استرس در ناحیه آسیب دیده به بدن خود زمان دهید تا بهبود یابد. از فعالیت هایی که شامل حرکت های مکرر یا فشار بیش از حد به مفصل ران شما می شود خودداری کنید.

مرحله 2: اعمال سرما درمانی اعمال سرما درمانی در ناحیه آسیب دیده می‌تواند به کاهش التهاب و کاهش درد کمک کند. از یک کیسه یخ یا یک کیسه سبزیجات یخ زده که در یک حوله نازک پیچیده شده استفاده کنید و آن را به مدت 15 تا 20 دقیقه هر بار چند بار در روز روی لگن خود قرار دهید. حتماً پارچه ای بین کیسه یخ و پوست خود قرار دهید تا از سوختن یخ جلوگیری کنید.

مرحله 3: استفاده از گرما درمانی پس از گذراندن مرحله حاد اولیه (معمولاً پس از 48 تا 72 ساعت)، می‌توانید از سرما درمانی به گرما درمانی بروید. اعمال گرما در ناحیه آسیب دیده به افزایش جریان خون، شل شدن عضلات و بهبودی کمک می کند. برای تسکین می‌توانید از پد گرم کننده، حوله گرم یا حمام آب گرم استفاده کنید.

مرحله 4: داروهای مسکن بدون نسخه مصرف کنید داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب مرتبط با عصب تحت فشار کمک کنند. دستورالعمل های روی برچسب را دنبال کنید و در صورت داشتن هرگونه بیماری زمینه ای یا مصرف داروهای دیگر با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.

مرحله 5: تمرینات کششی ملایم را انجام دهید شرکت در تمرینات کششی ملایم می‌تواند به کاهش تنش و فشار روی عصب تحت فشار کمک کند. با یک فیزیوتراپ یا یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید تا کشش های خاصی را که ناحیه لگن را هدف قرار می دهد یاد بگیرید. از کشش بیش از حد یا فشار بیش از حد به ناحیه آسیب دیده خودداری کنید، زیرا ممکن است وضعیت را بدتر کند.

مرحله 6: عضلات اطراف را تقویت کنید تقویت عضلات اطراف لگن می‌تواند به ایجاد حمایت و ثبات کمک کند و خطر گیرافتادگی عصبی بیشتر را کاهش دهد. روی تمریناتی تمرکز کنید که عضلات سرینی، خم کننده های لگن و عضلات مرکزی را هدف قرار می دهند. مجدداً توصیه می شود برای اطمینان از فرم و تکنیک مناسب از یک فیزیوتراپیست راهنمایی بگیرید.

مرحله 7: حفظ وضعیت بدنی خوب حفظ وضعیت بدنی خوب در پیشگیری و مدیریت عصب تحت فشار در لگن شما ضروری است. وضعیت نامناسب می‌تواند به ناهماهنگی و افزایش فشار روی اعصاب کمک کند. هنگام نشستن، ایستادن و انجام فعالیت های روزانه مراقب وضعیت بدن خود باشید. در صورت لزوم از تکیه گاه های ارگونومیک استفاده کنید.

مرحله 8: به دنبال کمک حرفه ای باشید اگر علائم شما با وجود اقدامات مراقبتی از خود باقی ماند یا بدتر شد، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، مانند یک پزشک یا فیزیوتراپ، می‌تواند وضعیت شما را ارزیابی کند، تشخیص دقیقی ارائه دهد و گزینه های درمانی مناسب را توصیه کند. آنها ممکن است درمان های اضافی مانند تنظیمات کایروپراکتیک، طب سوزنی یا روش های فیزیوتراپی را پیشنهاد کنند.

17 نکته برای مقابله با عصب فشرده در لگن

1. 1. از فعالیت‌های پر فشاری که به مفصل ران شما فشار وارد می‌کنند اجتناب کنید.
   2. از یک بالش یا بالشتک پشتیبان در حالت نشسته استفاده کنید تا فشار روی لگن خود را کاهش دهید.
   3. برای به حداقل رساندن فشار بر روی مفصل ران، وزن مناسبی داشته باشید.
   4. روی یک تشک سفت بخوابید و از یک بالش بدن برای حمایت استفاده کنید.
   5. تکنیک های کاهش استرس مانند تنفس عمیق یا مدیتیشن را تمرین کنید.
   6. کفش‌های حمایتی بپوشید که بالشتک و پایداری ایجاد می‌کنند.
   7. از یک رول کمر یا بالشتک برای حمایت از کمر خود در حالت نشسته استفاده کنید.
   8. برای حفظ تناسب اندام کلی، در تمرینات کم تاثیر مانند شنا یا دوچرخه سواری شرکت کنید.
   9. از نشستن یا ایستادن طولانی مدت خودداری کنید. استراحت کنید و به طور منظم در اطراف حرکت کنید.
   10. از فوم غلتک برای ماساژ عضلات اطراف لگن برای آرامش استفاده کنید.
   11. استفاده از وسایل کمکی مانند عصا یا عصا را برای کاهش تحمل وزن در سمت آسیب دیده در نظر بگیرید.
   12. فعالیت های روزانه خود را طوری تغییر دهید که حرکات تکراری یا خم شدن بیش از حد را به حداقل برسانید.
   13. رژیم غذایی متعادل و غنی از مواد غذایی ضد التهابی را حفظ کنیدs، مانند میوه ها، سبزیجات، و اسیدهای چرب امگا 3.
   14. هنگام بلند کردن اجسام سنگین، با استفاده از پاهای خود به جای پشت، مکانیک بدن را به خوبی تمرین کنید.
   15. به جای کیف‌های شانه‌ای که ممکن است باسن شما را تحت فشار قرار دهند، از یک کیسه یا کیسه فانی سطح کمر استفاده کنید.
   16. کرم ها یا پمادهای ضد درد موضعی را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
   17. برای ارتقاء سلامت و انعطاف پذیری کلی بافت هیدراته بمانید.